(3/3) Ruben Penninga terug na zwarte periode

Gisteren beschreef Ruben Penninga dat hij een zware tijd beleefde in de periode dat hij geblesseerd was en geen partner had. Hij was zonder partner komen te staan toen Christiaan Varenhorst koos voor Leon Luini.

De ommekeer
Ergens in augustus begint Penninga weer op te krabbelen. Volgens eigen zeggen had hij die periode ook nodig. “Ik ging ook reflecteren. Waarom heb ik aan het begin van de samenwerking met Leon niet vastgehouden aan de gedachte dat ik mezelf als verdediger zie? Waarom heb ik gezegd dat ik wel ga blokkeren? Ik heb daar inmiddels een antwoord op. Ik ben het gewend vanuit de zaal. Ik dien graag. Als de coach zegt dat dit jouw positie is, dan speel je. Ook toen Chris mij vroeg voor de Continental Cup, dan doe ik dat. Ik denk alleen dat het nu tijd is voor mijn carrière. Om nu zelf te bepalen hoe mijn route eruitziet. Dat heb ik nodig voor mezelf, dat ik egoïstischer word.” Dat hij misschien wel te lief is, beaamt Penninga met een glimlach.

De mindset begon langzamerhand beter te worden, hij kreeg weer zin in het spel. In september was Penninga bij de fysiotherapeut voor zijn knie. “Die vroeg of ik had gedacht aan het doen van andere sporten, om het lichaam te stimuleren andere bewegingen aan te gaan. Hij kende iemand die Ernesto Hoost (kickbokser, 4-voudig winnaar van de K1 World Grand Prix) kende. Ik kreeg zijn nummer en heb hem gebeld. Hij werd heel enthousiast van mijn voornemen mentale stappen te willen zetten. Ik ben naar zijn kleine sportschool in Hoorn gegaan en heb een fantastische eerste les gehad. Ik kon het al vrij goed de eerste keer, ik ben natuurlijk een vrij fysieke speler, dus daar lag het niet aan. Hij stelde me meteen op de proef, een paar rustige tikjes tegen het hoofd. Ik heb ook gesprekken gehad met hem, hoe hij het mentaal doet. Hij zei: ‘Waarom ga je aan de kant voor anderen? Het is jouw weg.’ Hij heeft het hart van een sportman en daar heb ik veel van geleerd.” 

Terug op het zand met nieuwe partner
Vanaf oktober begon Penninga weer fit te worden. “Ik stapte weer op het zand. Ik had maanden niet gespeeld, maar het ging echt ontzettend goed. Dat was voor mij een teken dat ik verder wil. Ik heb ook een nieuwe partner gevonden, waar ik heel blij mee ben. Het is Yannick Verberne, een aanstormend supertalent. Ik begon met hem te trainen en het klikte heel goed. Hij is 2 meter 7, linkshandig, super atletisch. Hij is alleen nog heel jong (18 jaar, red.), dus ik heb nog wel wat geduld nodig. Ik moet wat meer een sturende rol aannemen, wat ik eigenlijk wel leuk vind. Het is echt een ontzettend goede volleyballer en ik denk dat wij in 2028 op de Olympische Spelen in Los Angeles staan, daar ben ik echt van overtuigd.”

Met een nieuwe partner en een nieuw doel is Penninga weer terug waar hij wil zijn: op het zand, gefocust aan het spelen. “Wij gaan vanaf seizoen 2024 starten. Hij heeft nu praktisch geen punten, dus dat zullen eerst Future-toernooien zijn en kwalificatie Challenger. Ik heb daar veel zin in. En er is een EK in Nederland, dat zou heel speciaal zijn om daar te staan.”

‘Hartstikke gelukkig’
‘The Total Package’, een bijnaam die hij ooit op een trainingskamp kreeg omdat hij als blokkeerder en verdediger en zowel links als rechts kan spelen, heeft zijn rentree inmiddels gemaakt. Bij de Crown Series Finals van Queen & King of the Court in Doha speelde hij met Christoph Dressler die op de training al vroeg of Penninga niet ook eens wilde blokkeren. “Ik zei nee. Ik kom hier om te verdedigen.” Het illustreert zijn nieuwe instelling, hij staat zelf voorop. Samen met Dressler werd Penninga uitgeschakeld in de play-off van de halve finale.

Penninga is blij weer terug te zijn op de velden. En gevraagd naar hoe hij er nu fysiek en mentaal voorstaat, zegt hij: “Beter dan ooit. Beter dan voor mijn blessure. Ik speel goed, ik voel me fysiek top, ik kan veel aan. Ik ben hartstikke gelukkig en ik sta elke dag met een big smile op het veld.”