Oranjevrouwen: servet noch tafellaken

ANALYSE

Waar de Oranje volleybalvrouwen met ogenschijnlijk gemak tegenstanders uit de subtop aan de kant schuiven, lukt het tegen de absolute toplanden maar zelden of nooit. De verleiding is groot om nederlagen tegen wereldtoppers als Servië, China, Italië, de VS of Turkije te wijten aan een offday van enkele speelsters of zelfs het hele team. Of aan de afwezigheid van enkele topspeelsters door blessures. Maar als het elke keer weer niet lukt, rest niet anders dan de oorzaak elders te zoeken.

Is het een mentale kwestie, een gebrek aan zelfvertrouwen, te graag willen misschien? Of komt het team van Jamie Morrison kwalitatief net dat extraatje tekort om eindelijk eens een podium te beklimmen? Een 3-1 of 1-3 uitslag lijkt voor Oranje een eeuwigheid geleden. Bij het onlangs gehouden EK won Oranje alle wedstrijden tot aan de kwartfinale met 3-0. En dat was ook meteen het eindstation door de 0-3 tegen Turkije. Bij het Olympisch Kwalificatie Toernooi op Sicilië werd het onlangs twee keer 3-0 tegen Kenia en België en werd teleurstellend met 0-3 kansloos verloren van Italië. Ook bij de World Cup in Japan, waar Oranje zich momenteel manifesteert, is het tegen de iets mindere goden steeds 3-0. En dan staan de VS aan de andere kant van het net en is het een overduidelijke 0-3. Uitzondering was de wedstrijd tegen de, zij het incomplete, wereldkampioen Servië, 2-3.

Ook op het WK vorig jaar in Japan was die teneur zichtbaar. Tot aan de kwartfinale won Oranje zes keer met 3-0. Dankzij een miraculeuze 3-2 tegen de VS bereikte Oranje in één van de mooiste wedstrijden van de Oranjevrouwen ooit, de laatste 4. In de halve finale werd met 1-3 verloren van de latere winnaar Servië. In de strijd om brons was China met 0-3 te sterk.

Oranje lijkt dus overduidelijk te groot voor het servet, maar vooralsnog ook te klein voor het tafellaken. De toverformule om het formaat tafellaken aan te nemen lijkt nog niet gevonden. Oranje, bestaand uit een zeldzame generatie met supertalenten, wenst zich daar terecht niet bij neer te leggen. Het lijkt erop dat de hoop is gevestigd op die dag dat alles klopt, dat alles lukt, alle puzzelstukjes ineens wél passen. De dag die je wist dat zou komen. Als dat  ergens in januari 2020 is, tijdens het laatste OKT in de aanloop naar Tokio2020, komt het allemaal toch nog goed.