Oranje zakt door ondergrens

Zes nederlagen in de laatste acht wedstrijden van de World Cup. De Nederlandse vrouwen zakten in de slotwedstrijd tegen thuisland Japan met de 1-3 nederlaag door de ondergrens. Oranje eindigde op de 8ste plaats, waar halverwege het toernooi een podiumplaats nog tot de mogelijkheden behoorde.

Verliezen van China, Servië, de VS en zelfs Rusland is geen schande. Maar nederlagen tegen de Dominicaanse Republiek en Japan, dat geeft toch te denken. Temeer omdat bij de oefencampagne eind juli, als voorbereiding op het Olympisch Kwalificatie Toernooi op Sicilië, nog twee keer van Japan werd gewonnen. De afwezigheid van vaste waarden Robin de Kruijf en Nika Daalderop zijn niet meer dan een excuusje. Dat geldt ook voor het niet meespelen van Yvon Beliën en aanvoerster Maret Balkestein in de laatste wedstrijden. Want werd niet al de hele zomer benadrukt dat de ploeg in de breedte flinke stappen heeft gemaakt? Bankspeelsters waren eigenlijk even sterk als basisspeelsters, zo constateerde ook bondscoach Jamie Morrison met genoegen.

Spektakel

De wedstrijd tegen Japan leverde veel spektakel op. Lange rally's, onvoorstelbare verdedigende acties van beide kanten, briljant spelverdelerswerk van Miya Sato. De Britse commentator van Volleyballworld sprak terecht van tovenaarswerk van Myrthe Schoot bij verdedigende acties. De Japanse Mako Kobata deed trouwens niet voor haar onder. Maar dezelfde Schoot maakte in de servicepass toch teveel fouten en werd door de serverende Japanners steeds opgezocht. Voorheen gebruikte Morrison in één wedstrijd Kirsten Knip nogal eens voor de servicepass en Schoot voor het dweilwerk in de verdediging. Die optie liet hij nu achterwege. Het ontbrak Oranje zelf ook aan servicedruk. In vier sets werden maar vier directe servicepunten gemaakt. Laura Dijkema viel gaandeweg terug op een risicoloze service die je doorgaans alleen nog op derdedivisieniveau of lager ziet.

Maar ook aanvallend lukte het Orane maar niet om de bal op de grond te krijgen. De drie best scorende aanvalsters Lonneke Sloetjes (18), Anne Buijs (15) en Marrit Jasper (14) haalden een scoringspercentage van nog geen 30 procent. Er zat ook te weinig verrassing in de aanval van Oranje. Als je in vier sets niet verder komt dan 18 middenaanvallen, maak je het de blokkering van de tegenstander te makkelijk. Zeker als die middenaanvallen dan ook nog eens maar zes punten opleveren.

Veelbelovend

De slotwedstrijd ging veelbelovend van start, met voor Oranje Juliët Lohuis, Nicole Koolhaas, Laura Dijkema, Anne Buijs, Lonneke Sloetjes, Marrit Jasper en Myrthe Schoot in de basis. Het publiek kon meteen op het puntje van de stoel gaan zitten, met ongelooflijke rally's waarbij de bal wel 8 keer over en weer ging. Oranje kwam wel meteen op een 1-5 achterstand. Bij 8-8 was de stand gelijkgetrokken. Japan liep opnieuw weg (10-15) en Oranje haakte aan bij 14-16. Een dubbele wissel met Celeste Plak en Britt Bongaerts voor Sloetjes en Dijkema verhinderde niet dat Japan het initiatief hield en met 18-25 de leiding pakte. 

De 2e set werd de set van Marrit Jasper. Alles wat ze aanraakte veranderde in goud, zowel in de aanval als de verdediging als de serve. In haar eentje was ze verantwoordelijk voor de eerste vijf punten van set 2. Bij de Japanners was Yuki Ishii met haar crossballen dodelijk effectief. Beide ploegen hielden elkaar lang in evenwicht maar op 23-21 leek Oranje toch de stand gelijk te gaan trekken. Toch kreeg Japan op 24-25 het eerste matchpoint en met een ace maakte Japan het op 25-27 af: 0-2.

Thriller

Die dreun leek Oranje de das om te doen. Japan nam een 5-0 voorsprong in de 3e set, maar Oranje was bij 8-7 toch als eerste bij de technische time-out. Op 16-13 en 19-17 zag het er opnieuw veelbelovend uit voor de ploeg van Morrison. Japan maakte echter vier punten op rij en vanaf 19-20 ontspon zich een thriller in de toch al oververhitte hal in Osaka. Japan kwam met 23-24 op matchpoint. Celeste Plak was in het veld gebracht en sloeg naar de mening van bijna iedereen de bal uit. Morrison vroeg een challenge aan en de bal bleek inderdaad het vingertopje van een Japanse blokkeerster geraakt te hebben. Eigenhandig maakte Plak met een slimme tipbal en een aanval de set uit, 26-24.

Oranje leefde dus nog. Anne Buijs haalde regelmatig verwoestend uit en ook Plak scoorde als vervanger van Sloetjes veel. Maar Japan haakte goed aan en pakte op 13-18 de beslissende voorsprong. Met 21-25 en 1-3 trok Oranje opnieuw aan het kortste eind.

Wonden likken

De speelsters van Oranje mogen nu hun wonden gaan likken en uitvliegen naar de diverse buitenlandse competities. Het geeft Morrison de tijd om heel hard na te gaan denken over hoe hij met zijn ploeg in januari in eigen land de laatste Olympische ticket voor Japan gaat veroveren. Want het kan toch niet zo zijn dat Oranje, na twee keer zilver op het EK in 2015 en 2017 en vierde plaatsen op de Olympische Spelen van 2016 en het WK van 2018, met nagenoeg dezelfde ploeg ontbreekt in Tokio.