‘De kunst van het fluiten is niet fluiten’

Fluiten of niet? That’s the question. Voorzitter Arbitrage Joep van Iersel stuurde recentelijk onderstaande interessante mail naar de eredivisie-scheidsrechters, juryleden en vereniging-teambeoordelaars op dat niveau. Die willen we de lezers van Volleybalkrant niet onthouden.

‘Soepel mee omgaan’ is niet hetzelfde als ‘alles door laten gaan’.  Als de tweede bal aan eigen kant blijft, maar dusdanig gespeeld wordt dat het geen dragen is maar zo “lelijk zal ik het maar noemen” dat iedereen er van gruwelt.... dan moet de scheidsrechter fluiten.

Ik hoop door zowel de scheidsrechters uit de Eredivisie, de Invullers van de Team beoordelingsformulieren als de Juryleden te betrekken in deze discussie het voor iedereen duidelijker wordt dat de tweede bal, die aan de eigen kant blijft, soepeler beoordeelt mag worden. 

We hebben allemaal gezien dat dat ook op de WK's van mannen en vrouwen het geval was en dat dit  tot spectaculaire rally’s heeft geleid. Maar ook op de WK's werden ballen die bij iedereen ‘kromme tenen’ veroorzaakten, gewoon afgefloten. Niet alle tweede ballen ballen zijn goed. Dragen blijft een fout, evenals echt slechte ballen.

Het zal altijd een interpretatie blijven, maar ik hoop dat we meer op één lijn kunnen gaan zitten in 2019. Iedereen zal de bal interpreteren vanuit diens positie, maar weet dat het doel is dat we meer rally’s krijgen. Niemand zit te wachten op het fluitje van de scheidsrechter, iedereen wil rally’s zien. Maar als er gefloten moet worden, dan zullen we dat zeker horen.

Afgelopen zondag zei de 88-jarige Frans Derks het nog in Andere tijden Sport: ‘De kunst van het fluiten is NIET fluiten’