Copyright © 2025 Volleybalkrant.
Artwork by the Media Artists. All rights reserved.
Oranje wint met 3-2 van België en plaatst zich voor de Final Six in de World Grand Prix. Het werd een rommelige wedstrijd, waarin het chaotische spel van Oranje liet zien dat de ploeg geen garanties uit het verleden kan gebruiken. Servicepass -druk, blok en oplossend vermogen schoten vaak tekort: 27-29, 25-19, 12-25, 25-21 en 8-15.
Na ruim een half uur vertraging startte België-Nederland zonder de sterke Belgische middenvrouw Freya Aelbrecht. Oranje speelde in de meest bekende opstelling, met Myrthe Schoot als libero en Anne Buijs en Maret Balkestein-Grothues in de passlijn. Buijs en Schoot kregen de serviecpass niet onder controle en België nam een brutale voorsprong: via 7-2 naar 10-6. Celeste Plak kwam bij een verdedigende actie met haar knokkels tegen de boarding. Met tape en pleisters werd het wondje gestelpt en de diagonaal leek er weinig last van te ondervinden.
Punten wist Oranje niet te scoren, of dat nu aan de pass, de set of de aanvalster zelf lag. Op 24-21 kregen de Yellow Tigers het eerste setpunt. Oranje wist de andere twee ook weg te werken en kwam tot 24-24. Op 26-26 mocht Nika Daalderop het proberen vanaf de servicelijn, maar ook zij serveerde in het net. Balkestein-Grothues nam haar team bij de hand en dankzij een foute bal van diagonaal Grobelna wist Oranje toch de eerste set te winnen: 27-29.
'Play some freaking volleyball'
Oranje wilde het eigen spel wel spelen, maar kreeg dit niet langer dan 1 of 2 punten voor elkaar. Morrison gaf in de tweede set op 20-16 achterstand een veeg uit de pan. De speelsters kregen geen tactische of technische aanwijzingen meer, 'we need to play some freaking volleyball'. Ook Dijkema hamerde erop dat iedereen moest blijven aanbieden, om te voorkomen dat alle ballen naar linksvoor bleven zeilen. België rook echter bloed en maakte gebruik van de chaos en onduidelijkheid bij de Nederlandse speelsters. Knip kwam het veld in voor Myrthe Schoot en Dijkema speelde een mooie doortikbal, maar het mocht niet baten:25-19.
Rust
Knip bleef staan en de servicedruk van Nederland had nu wel het beoogde effect. Met 4-16 ging Oranje de technische time-out in. Anne Buijs leek, mede dankzij Knip, de rust hervonden te hebben en wist met een harde driemeteraanval zelfs de libero van België omver te slaan. België leek de rust en het vertrouwen geheel verloren te hebben en kon vrij weinig terug doen. Vrijuit werden ballen opgelost die in de eerdere twee sets werden weggegeven en met een fraaie ketser op de service van Plak werd het eerste setpunt verzilverd: 12-25.
Set vier leek te veel op de eerste twee sets. Nederland kreeg de service van Marlies Janssens maar niet onder controle en kon te weinig eigen druk geven. Dat ging ten koste van het eigen initiatief en België ging met een ruime voorsprong richting de twintig. Dijkema bleef echter staan, Plak werd voor het eerst naar de kant gehaald. Via Nika Daalderop kan Oranje naar 23-20, maar ze serveerde uit op 24-22 en de vijfde set is een feit. (Tekst gaat door onder afbeelding)
Een bericht gedeeld door Celeste Plak (@celesteplak) op22 Jul 2017 om 7:15 PDT
Top van de wereld
Plak keert terug binnen de lijnen en zet meteen de toon. Ze scoort twee punten en serveert Oranje naar een 8-1 voorsprong. Ook het blok sluit beter en de rust bij Dijkema is zichtbaar terug. Oranje laat de zege niet meer ontglippen en met een middenaanval van Beliën (8-15) is het ticket van de Final Six in handen van de ploeg van Jamie Morrison. De vechtlust van de ploeg is tekenend, maar is niet voldoende om het niveau te dragen.
De komende anderhalve week zal de ploeg de rust moeten leren bewaren en het eigen spel langer en beter vast moeten houden. Toch is het behalen van de Final Six, zonder de ervaring en rust van Debby Pilon-Stam, de immer scorende Lonneke Slöetjes en de nieuwe stijl van Jamie Morisson, een niet te onderschatten knappe prestatie.
Je reactie is opgeslagen.
Plaats een reactie
reacties: