Morrison heeft hoge verwachtingen van zijn Oranje

De dag nadat Jamie Morrison voor nog eens twee jaar werd benoemd tot bondscoach van de vrouwen van Oranje woonde de Amerikaan het oer-Hollandse Sportgala van NOC*NSF bij. De dag erna vloog hij alweer terug naar de VS. De dag daarna vertelt hij Volleybalkrant.nl vanuit huis (telefonisch) over wat het met hem doet nu hij nog eens twee jaar met zijn meiden aan de slag kan.

Zelf was Morrison nog even kandidaat om sportcoach van het jaar te worden. Hij stond met 13 andere topcoaches op de longlist. Gevraagd om een reactie zei hij toen: ,,Best leuk, maar wel vreemd dat het team niet op de lijst staat voor de beste ploeg.'' Voor Morrison draait alles om zijn team. Als het nodig is cijfert hij zichzelf weg.

Historisch

Jamie Morrison (38 jaar) uit Dana Point (Californië) werd begin 2017 aangesteld als opvolger van de Italiaanse succescoach Giovanni Guidetti. Hij tekende destijds een contract voor twee jaar, met een optie voor nog twee jaar. Deze optie is nu gelicht. Morrison behaalde in zijn eerste twee jaar als bondscoach prachtige resultaten. Oranje haalde onder zijn leiding twee keer de Final Six van de Volleyball Nations League, won zilver op het EK 2017 en eindigde als vierde op het WK 2018. Dat laatste was een historische prestatie, want Oranje eindigde nog nooit hoger dan de zevende plaats.

Morrison had, voordat hij hoofdcoach werd van Oranje, diverse functies als assistent. Zo werkte hij met Guidetti samen bij de Turkse club Vakifbank. Daarvoor was hij assistent bij de mannen- en later bij de vrouwenploeg van de VS. Beide teams waren zeer succesvol op de Olympische Spelen. Nadat de handtekeningen onder het nieuwe contract stonden reageerde Morrison: ,,Ik ben extreem verheugd dat ik de reis met dit team naar de Olympische Spelen van 2020 mag vervolgen. We hebben een fantastische groep vrouwen die in staat is tot grote prestaties te komen. Het afgelopen WK was hiervan slechts het begin. Het is een grote eer dat ik dit team kan blijven leiden.''

Jamie Morrison had er wel vertrouwen in dat zijn contract verlengd zou worden. ,,De intentie was er van beide kanten. We hebben een goede evaluatie gedaan. Dat het wat tijd in beslag nam, had met details te maken.''  

In het contract van de bondscoach staat dat hij vooral actief is in de zomermaanden, als de nationale ploegen zich voorbereiden op de grote toernooien. In de wintermaanden zit hij echter niet stil: ,,Nee, ik ben in de winter wel veel thuis, in de VS. Maar ik kijk dan bijvoorbeeld veel wedstrijden op video van de internationals bij hun buitenlandse clubs. Komendjaar zal ik ook meer in Nederland zijn dan vorig jaar. In januari kom ik weer voor een paar weken over. En half maart weer. De komende tijd gaan we ook bespreken hoe de staf er de komende jaar uit gaat zien.''

Het belangrijkste doel in zijn vorige contractperiode, was het behalen van een medaille op het WK in Japan in oktober. Dat doel werd net niet gehaald. Oranje moest genoegen nemen met de 4e plaats en had daar, inclusief de bondscoach, behoorlijk de pee over in. Gevraagd naar zijn belangrijkste doel voor komend jaar zegt Morrison zonder nadenken: ,,Zorgen dat mijn speelsters gezond en fit zijn. Op het WK moesten we het doen zonder Robin de Kruijf en Nika Daalderop. Deze groep als geheel is tot heel veel in staat, maar dan moet wel iedereen erbij zijn. Als dat lukt gaan we een spannende fase in. Dan moeten we in staat zijn om op de Olympische Spelen een medaille te halen, mogelijk zelfs goud.''

In grote lijnen zal de groep in de ogen van Morrison hetzelfde zijn als het voorbije jaar. ,,Je weet natuurlijk nooit of iederen heel blijft. Kijk maar wat er nu gebeurt met bijvoorbeeld Myrthe Schoot, die opeens kampt met een knieblessure en daaraan geopereerd moet worden. Ik bid voor haar dat zij er straks weer staat. Deze groep is zo'n eenheid, die koester ik. En dat geldt niet alleen op speltechnisch maar ook op mentaal en intermenselijk gebied. Maar toch zal er altijd ruimte blijven om nieuwe parels in te passen. Zoals dat het voorbije jaar bijvoorbeeld gebeurde met een speelster als Juliët Lohuis.''

Morrison is er heilig van overtuigd dat Oranje nog stappen kan maken om uiteindelijk wel een plaatsje op te eisen op het podium van de wereldtop. ,,Waar we vooral nog aan moeten werken is onze blokkering. Die moet echt beter om de Servische, Chinese en Italiaanse kanonnen af te stoppen. En taktisch moeten we ook nog wel wat stapjes zetten.''

De Amerikaan maakt zich wel zorgen over de extreme belasting waarmee internationals te maken krijgen. Zij spelen bij internationale topclubs in de zware competities van Turkije, Italië, Duitsland. Bij de clubs dringen ze ook in de Europese toernooien meestal door tot de eindfase van de Champions League, Challenge Cup of CEV Cup. Morrison: ,,Als zij klaar zijn bij hun club moeten ze gelijk door met de trainingen voor interlands. De Volleybal Nations League, EK, kwalificatietoernooien voor de Olympische Spelen. Het programma wordt volgend jaar nog drukker dan het voorbije jaar. Ze hebben deze zomer twee weken vakantie gehad. Na het WK moesten ze gelijk door naar hun clubs, waar de reguliere competities alweer begonnen. En kijk eens naar al die blessures die nu opduiken. Dat moet echt veranderen. We hebben daar met een groep coaches over gesproken met de wereldvolleybalbond FIVB. Dat ging er best fel aan toe. Natuurlijk spelen commerciële overwegingen een rol. Maar het moet voor de atleten wel behapbaar blijven. Onze kritiek zal komend kalenderjaar niet meer voor veranderingen zorgen. De agenda ligt vast. Maar ik hoop wel dat ze er in de toekomst iets mee doen. Zo hebben wij voorgesteld om op een andere manier om te gaan met de wereldranglijst. De hoogst geplaatste teams zouden niet nog eens moeten hoeven meedraaien in een toernooi voor kwalificatie voor Olympische Spelen of een WK.''