Monshouwer: ,,Verschil in topsportbeleving''

Jeroen Monshouwer is als trainer van Coolen-Alterno opgestapt, omdat hij zijn team onvoldoende over de mentale barrière heen kon helpen waar ze tegenaan liepen in wedstrijden. Een reden voor het herhaaldelijk tegen de barrière aanlopen ziet Monshouwer in een ander idee over topsportmentaliteit. "Ik miste de bereidheid bij sommigen om een stap extra te doen."

Monshouwer, die in het dagelijks leven voor Defensie werkt, vertelt dat hij aan het begin van het seizoen wist dat Alterno tegen degradatie zou moeten vechten. "Zeker met de nieuwe regels van de bond dat er drie ploegen degraderen", zegt hij. "Gedurende de eerste helft van het seizoen bleek toch dat een klein gedeelte van de groep een andere sportbeleving heeft dan ikzelf. Ik ben zelf echt een winnaar en heb een hekel aan verliezen. Als dat gebeurt, kan ik er wel een keer mee leven, maar dan gooi ik er wel iets extra’s tegenaan. In mijn geval is dat extra uren maken, in voorbereiding en dergelijke. Zulke dingen verwacht je ook terug te zien in een spelersgroep."

"Die jongens doen echt wel hun best. Absoluut", vervolgt Monshouwer. "Ik geloof er ook echt honderd procent in dat iedereen voor zichzelf geeft wat hij denkt te moeten geven. Ik denk dat het niet voldoende is, maar dat is mijn sportbeleving. Dan zul je wat extra’s moeten geven. En dat zag ik niet terug." De coach nuanceert: "Dat is niet bij de hele groep. Er zijn jongens bij die realiseren zich dondersgoed dat ze in een moeilijke situatie zitten. We hebben de kwaliteit, dus we moeten er ook vol de beuk in gooien. Die jongens zijn er ook, zeker weten. Dat doet ook echt wel pijn om hen achter te laten." 

Alterno heeft een jonge ploeg, dat realiseert Monshouwer zich. "Een jonge groep heeft gewoon niet de ervaring qua wedstrijden en qua lastige momenten in wedstrijden, ze kunnen niet terugvallen op een stuk ervaring. Dat is ook niet erg, dat weet je van tevoren. Maar op gegeven moment moet je wel gaan leren. Zoiets kan een keer voorkomen, kan twee keer voorkomen, maar een derde keer moet je wel weten; dit zijn momenten in een wedstrijd waarin ik mijn koppie moet gebruiken en waar ik niet alleen frivole dingen kan doen."

Schokeffect
De beslissing van Monshouwer kwam na het verlies op 10 december tegen Zwolle. "We stonden voor de wedstrijd tegen Rotterdam waarin je bij winst gewoon de aansluiting hebt met het groepje waar het eigenlijk om draait. Ik heb toen besloten: als ik het niet voor elkaar krijg, dan maar iemand anders. Want ik wil dat die ploeg zich gaat handhaven in de eredivisie. Dan hoop je een beetje op het welbekende schokeffect, of dat nu wel of niet bestaat, dat weet ik niet. Maar goed, ze hebben in ieder geval de wedstrijd tegen Rotterdam gewonnen en de aansluiting met Nesselande en Zwolle weer bewerkstelligd. Dus het eerste stapje is gezet." 

Hij benadrukt dat dit een eerste stap is, want van de negen punten die Alterno heeft behaald, zijn er zes tegen ARBO Rotterdam behaald, de ploeg die laatste staat. "Laten we het zo zeggen, Alterno staat er niet het beste voor. Je hebt nu wel aansluiting met Nesselande en Zwolle, maar goed, je hebt ook als enige ploeg twee keer Rotterdam gehad. We zitten nu in een heel belangrijke fase. De bekerwedstrijd van aanstaande donderdag en in januari begin je gelijk thuis tegen Nesselande. Dat kan wel eens buigen of barsten zijn." 

Toekomst
Over wat hij nu gaat doen, kan hij nog niet zo veel zeggen. "Waarschijnlijk doe ik voorlopig zelf even niks. Ik heb een lastige keuze gemaakt. Zeker naar de groep, maar ook absoluut naar de vereniging, want ik vind Alterno echt een fantastische volleybalvereniging waar ik ook fantastisch ben opgevangen. Waar ik het echt ontzettend goed naar mijn zin heb gehad. Ik heb die keuze uiteindelijk gemaakt waarbij ik me wel realiseer dat dit ook het einde van mijn trainerscarrière kan zijn op een bepaald niveau. Je weet het nooit, je kunt het niet van tevoren voorspellen. Als trainer moet je ambitie hebben en die ambitie heb ik nog steeds. Ik wacht gewoon af."