Het allermooiste volgens Strikwerda

Regelmatig hoor ik op Radio1 prominenten uit de wereld van cultuur vertellen over wat zij op dat moment het allermooiste vinden. Met geestdrift verhalen van hetgeen bijzonder is met een mooie beschrijving erbij. Omdat het zo mooi is.

Voor 35 jaar NVVO begeef ik me op datzelfde pad, kijk ik terug naar wat het allermooiste was in het verleden en vooruit naar diegenen waarvan ik verwacht dat het het mooiste gaat worden in de toekomst. Volleybal als kunst, een bijna perfecte uitvoering van het spel is te vergelijken met de klank van de mooiste composities, de fraaiste zinnen in de literatuur of de betoverendste beelden in de cinema. Ik doe dat in de de categoriën man, vrouw, coach.

Man

Frank Constandse, voorman van het roemruchte Starlift/Blokkeer. De enige Nederlandse club die ooit de finale van het Europacup 1 toernooi (huidige Champions League) haalde. Toendertijd was mijn vader, orthopeed, op de achtergrond beschikbaar om de mannen van dat team met medicatie of een injectie te ondersteunen. Ging ik als 13-jarige mee naar de Final Four EC1 in Zwitserland omdat mijn vader dat leuk vond om naar te kijken. Frank kon als aanvaller alles op een uitmuntend niveau. En daarbij in sporthal De Vliegermolen ballen tegen het dak slaan. Ik herinner me een wedstrijd waarbij hij samen met zijn compaan Loek Willemstein besloten had om met het hele team tijdens het inslaan alle ballen diagonaal in het rijtje van de tegenstander te slaan. Deze provincialen, ook top van Nederland, werden uiteraard met een kansloze 3-0 van het veld gespeeld. Zijn superieure techniek gecombineerd met winnaarsmentaliteit en charisma maakten hem de beste. Hem zien spelen doet je afvragen waarom voor ons stervelingen het spel soms zo moeilijk lijkt te zijn, hij liet het makkelijk lijken. 20 jaar te vroeg geboren, anders had hij Olympisch goud om zijn nek gekregen.

Toekomst man

Nimir is mijn man voor de toekomst. Het spelende kind dat alles kan en excelleert als het om spelletjes en punten gaat. De perfecte symbiose van Europese en Afrikaanse genen, aansprekend om zijn looks en een voorbeeld voor alle culturele geledingen. Hij gaat ons over 6 jaar naar de Spelen slaan.

Vrouw

Martje de Vries (later van Wijnen), Friezin die de wereld versteld deed staan. Begonnen op het midden, later op alle aanvalsposities en doorontwikkeld naar de spelverdelers positie. Trainers uit het voormalige Oostblok konden zich niet voorstellen dat zij maar 4-6 uur per week trainde. Met Prins/DVC, getraind door haar latere man Hans van Wijnen, blufte ze de Europese top regelmatig af en haalde de Europacup-finale. Technisch superieur, motorisch begaafd en een winnaar pur sang. Met haar inbreng werd het nieuwe volleybalbolwerk in Sneek (Olympus) opgebouwd en ontelbare malen Nederlands kampioen. Haar latere betrokkenheid bij opleiding van talent maakt haar tot het mooiste wat volleybal in Friesland en Nederland heeft voortgebracht.

Toekomst vrouw

Nika Daalderop is de ultieme allrounder van de toekomst. Indoor of beach, passing of aanvallen, plezier én ambitie, bescheiden maar vastberaden, sportpak of galajurk: alles heeft ze in huis om de nieuwe mooiste te worden. Op het moment dat zij basisspeelster wordt in het nationaal team dan hebben we de perfecte combinatie van pass-aanval die al die jaren gezocht is. En gaan we op het EK de finale winnen.

Trainer

Pierre Mathieu, reiziger van Bandung naar Vorden. De kampioenenmaker. Geen enkele Nederlandse trainer won het zo vaak als hij. Bij elk kampioenschap dat ik binnen haalde herinnerde hij mij er altijd fijntjes aan dat ik nog een lange weg te gaan had. En gelijk had hij. Hij was altijd hard en direct, dat moet je leren waarderen. Toen ik als jongeling eens met zijn team in Voorburg meetrainde zei hij halverwege de training al: je komt er niet op het hoogste niveau. Dat was dan gelijk duidelijk. Met zijn palmares in Nederland, Duitsland en België en een finaleplaats in de EC1 heeft hij op clubniveau meer gepresteerd dan wie dan ook. En ondanks zijn kleine postuur liet hij zich verbaal altijd gelden en zette hij het mentaal ijzersterk neer. Als de Amerikaanse trainer Selinger de lange mannen aan het rollen en duiken zet zegt hij: “Daar worden de jongens zeeziek van”. De grappen/grollen, zoals de tuinkabouter voor Avital, hadden soms uiterlijk wat de overhand maar dit verhult enigszins dat hij een absolute toptrainer was die zijn tijd in Nederland ver vooruit was.

Toekomst trainer

Wie-o-wie? De huidige en komende lichting trainers op clubniveau en op Papendal zijn internationaal gezien van onbeduidend niveau. Er is geen bedreiging van nieuwelingen voor trainers als Jan Berendsen, Arjan Taaij, Petra Groenland en ondergetekende. Hier ligt een taak voor de NeVoBo om het niveau te helpen opkrikken. Strakke, goed geleide opleidingen (dus niet extern via zzp-ers), een plan om in de toekomst trainers af te leveren die de stap naar internationaal niveau kunnen maken, dat kan verschil gaan maken. Een mastercoach opleiding moet je aanbieden aan iemand die bondscoach kan gaan worden, niet aan iemand die het al is want dan is het te laat. En de Nederlandse trainer met ambities moeten we koesteren. Dan krijgen we ook daarin weer een allermooiste.