Afscheidswedstrijd Toonen en Vlot

Aanstaande zaterdag is een dag welke geen enkele rasechte Sliedrecht Sporter mag missen. De laatste thuiswedstrijd van heren 1 staat in het teken van afscheid nemen. Van enkele goede volleybalvrienden, maar in het bijzonder van 2 pijlers van de Sliedrechtse topsport in de afgelopen 10 jaar. Clubiconen, publiekslievelingen, kartrekkers en bovenal geweldige sportfanaten en volleybaldieren. Met veel pijn in het hart, maar met bijzonder veel terugkijk-plezier nemen wij aanstaande zaterdag in een bomvolle Stoep afscheid van Gert-Jan Toonen en Frank Vlot.

Tenminste, als speler van de hoofdmacht. Als echte Sliedrechters, blijven zij natuurlijk vele rollen vervullen in de vertrouwde en eigen omgeving: Sliedrecht Sport.

Voor beide geldt dat De Stoep (maar zeker ook de Stoeprand) geldt als hun tweede thuis. Teamgenoten zien zij al jaren vaker dan hun familie. Vandaar ook dat zowel Frank als Gert-Jan vele vrienden hebben gemaakt in en om de Stoep. Voor Frank geldt zelfs dat hij daar zijn liefde van zijn leven, Maran, heeft ontmoet en soldaat heeft gemaakt. Gert-Jan heeft zijn vlam zo ver weten te krijgen dat Janneke ook haar spullen pakte, in Sliedrecht ging volleyballen, wonen en zelfs in Sliedrecht zouden gaan trouwen. Onder toeziend oog van vele volleybalvrienden en (oud)teamgenoten zijn zowel Frank en Maran als Gert-Jan en Janneke met veel liefde getrouwd in het gemeentehuis van Sliedrecht.

Nu zij afscheid gaan nemen van de actieve volleybalsport in heren 1, hebben zij natuurlijk allebei gedacht en gewerkt aan hun opvolging. Gert-Jan is vorig jaar al trotse vader geworden van Vere en Frank hoopt in juni een prachtig (volleybal)wonder op de wereld te zetten. Beide kinderen moeten bulken van het volleybaltalent! Naast het genieten van deze twee talenten, zullen Gert-Jan en Frank natuurlijk nog veelvuldig in de sporthal te vinden zijn. Gert-Jan wordt assistent trainer van heren 1 en blijft zo betrokken bij het wel en wee van heren 1.

Frank heeft de afgelopen 3 jaar veel pech gekend en is veelvuldig geblesseerd geweest. Frank gaat zich volledig richten op zijn herstel in een lager team van Sliedrecht Sport, om zo hopelijk weer helemaal topfit en in bloedvorm te komen voor wellicht een nieuw hoofdstuk aan zijn rijke volleyballeven. Op welk nivo dan ook.

Gert-Jan Toonen

Ik ken Gert-Jan al 12 jaar, kwam als 18 jarige boer van over de rivier, door Jiel uit de klei getrokken.

De beginselen geleerd van Harry Stam en Gerard Boelen in Heren 3, later naar 2 doorschoven bij vriend van de club: Jiel van Aartrijk om vervolgens de stap naar het grote heren 1 te maken. Gert-Jan bleek een degelijke volleyballer zonder uitzonderlijk veel talent. Door hard werken, geloof in eigen kunnen en een goed overzicht heeft Gert-Jan zich ontpopt tot een van de meest stabiele middenmannen die Sliedrecht Sport ooit heeft gehad. Door Bart van Vliet naar Heren 1 gehaald en door Wim Boeheim tot een grote meneer gemaakt binnen Sliedrecht Sport. Als een van de weinige zittende spelers mocht Gert-Jan de tweede termijn van Wim meemaken en werd kampioen met een bijzonder jonge groep. Ad Slieker nam het roer over en dwong met dit team promotie naar de B-league af. Zijn klasse bleef niet onopgemerkt. Er kwam interesse van ploegen uit de eredivisie maar Gert-Jan bleef Sliedrecht Sport trouw. Ad wilde met jonger talent gaan werken op t midden en Gert-Jan moest noodgedwongen verkassen. Zoals zo veel spelers koos Gert-Jan voor de overkant van de rivier. Dordrecht. Hij werd daar kampioen als een van de youngsters en promoveerde naar de eredivisie. Daar heeft Gert-Jan met veel plezier gespeeld om vervolgens een jaar later bij Michiel de Ruyter weer met een hoop ervaring in zijn rugzak terug te keren naar zijn oude liefde: Sliedrecht Sport. Hij zou hier nooit meer weggaan nog 1 jaar michiel en de afgelopen 3 jaar Arie van Wolferen completeren zijn 8 dienstjaren in het eerste van Sliedrecht Sport. Iedereen kent Gert-Jan als die vriendelijke zachte jongen, sociaal en altijd oog voor een ander. Ik ook. Maar eenmaal binnen de volleyballijnen, veranderd Gert-Jan Toonen in “Gekke Gerrit”, loopt rood aan met springende aderen in de nek als hem onrecht wordt aangedaan, slingert zijn mond wagenwijd open na een fantastisch punt om er vervolgens een flinke brul uit te gooien. Soms onbereikbaar, zelfs voor zijn teamgenoten en voor de scheidsrechters. Maar bovenal een degelijke volleyballer, weinig rare dingen, weinig fouten en bijzonder vaak de rust zelve. Een fijne teamplayer, altijd in voor een tip voor zijn teamgenoten of een bemoedigend woordje na een beroerde bal. Gert-Jan is een speler welke elke trainer graag in zijn team zou willen hebben.

Frank Vlot

Van ongeleid projectiel tot stabiele topper in de Topdivisie.

Dat is in 1 zin de ontwikkeling die hij doormaakte als volleyballer. Doorliep met veel plezier en veel (nationaal) succes de jeugdopleiding van Sliedrecht Sport, waar ik hem leerde kennen. Er was niemand binnen de jeugdafdeling van Sliedrecht Sport die zo’n pesthekel had aan verliezen als Frank. Hij kon je als teamgenoot dan ook echt met de grond gelijk maken als hij vond dat jij de oorzaak was van het verlies. Frank liep door de muur om ballen van de grond te halen, maakte ruzie met alles en iedereen, maar won ontzettend vaak en graag. In de mini’s werd hij al eens voor de leeuwen gegooid toen hij zijn teamgenoten weer eens niet uit kon staan in het veld. Coach Dave zette hem alleen in het veld, omdat hij het zelf allemaal zo goed wist. Tot overmaat van ramp won Frank die set, als enige in het veld en bewees zo zijn gelijk op een sportieve manier. Sindsdien wist iedereen t zeker, dit wordt een hele goede! Frank werd al snel libero, maar kon ook een aardig balletje spelverdelen. In heren 4 als verdeler, in 3 en 2 als libero, om zo ook pijlsnel de overstap te maken naar heren 1 als jongste libero in de eerste divisie. Trainer Tom Berwers haalde hem erbij, zou er wel even voor zorgen dat hij een toontje lager ging zingen. Frank werd beter en beter, had absoluut het beste spelinzicht en kreeg zo een vrije rol in de verdediging. Bart van Vliet nam het over, van wie Frank op zijn eigen manier de passing en verdediging neer mocht zetten. Frank werd een van de beste libero’s in de eerste divisie B en werd door veel teams uit de eredivsie gevolgd. Mocht af en toe mee trainen met het Nederlands team en na 1 jaar met Wim Boegheim te hebben samengewerkt maakte Frank de overstap naar Brother Martinus en ging in Amstelveen wonen. Frank, die tot op dat moment zijn eigen veters nog maar net kon strikken, maakte daar 2 prachtige jaren mee. Speelde hier op zijn best ontwikkelde zich onder de vleugels van enkele toppers als Rick Wiggers, Joost Joosten en Wouter Stolz opperbest. Na 2 jaar werd daar de stekker uitgetrokken en kwam het Britse nationale team in Amstelveen te spelen. Terug naar Sliedrecht zou het mooiste zijn, maar daar speelde Dirk Sparidans in zijn geliefde blauwe shirt. Een noodgedwongen jaartje sabbatical waar Frank met veel verdriet op terug kijkt. Frank wil niets liever dan volleyballen, volleyballen en nog eens volleyballen. Een jaar niks doen maakte hem gek! “Gelukkig” voor Frank maakte Dirk de overstap naar Dynamo na 1 jaar en kon Frank onder Michiel de Ruyter terugkeren in de hoofdmacht van Sliedrecht Sport. Ook hij zou nooit meer weggaan. Arie van Wolferen wist na de ambtstermijnen van Michiel, Frank te temmen tot een ervaren en stabiele factor in het team. Sturend waar nodig, corrigerend waar het kan. Onder Frank zijn leiding is de passing de afgelopen jaren 1 van de beste uit de Topdivisie geworden. Helaas gingen de jaren onder Arie van Wolferen gepaard met veel blessures. De enkel werd steeds slechter en Frank moest enkele keren geopereerd worden. Frank bleef betrokken op elk denkbare manier bij het team. Frank zit inmiddels nog steeds in het gips en zal de komende weken/maanden prioriteit moeten geven aan het herstel van zijn blessure. Hij wil er alles aan doen om weer terug op nivo te komen. We hopen natuurlijk dat dit lukt, voor de vereniging, maar vooral voor zichzelf. Frank heeft namelijk een hekel aan verliezen, vooral door dingen die hij niet in de hand heeft.

Ik heb de eer om met beide spelers 8 jaar in heren 1 gespeeld te mogen hebben. Dit zeg ik met heel veel trots en kijk hier met plezier en een grote glimlach om mijn mond op terug.  Gert-Jan en Frank zijn in die jaren geen volleybalvrienden geworden, maar vrienden. En dat is bijzonder.

Ik gun Gert-Jan en Frank het mooiste afscheid wat er bestaat met honderden trouwe Sliedrecht Sporters op de tribune. Hier kunt u voor zorgen, laat ze genieten!

Tot zaterdag

Roy Kroon